من ، تو ; ما

  یادت هست ؟

تمام شد …

حالا : تو ، او ; شما

من هم به سلامت . . .



&&&&&



ای صبا گر بگذری از کوی مهرافشان دوست / دوست ما را گو سلامی ، دل همیشه تنگ اوست .






دلبرا در دل سنگ تو وفا نیست چرا ؟ / کافران را دل نرم است و تو را نیست چرا ؟

هر که قتلی بکند، کشته بهایی بدهد / تو مرا کشتی و امید بها نیست چرا ؟

&&&&&



کاش میشد در میان اطلسیها خانه کرد / کاش میشد با نگاه بی کسی کاشانه کرد

باد و باران را میان دام کرد و دم نزد / کاش میشد با صدایی عاشقانه ناله کرد . . .



&&&&&



پیراهن خیس ابر تن پوش من است

صد باغ تبر خورده در آغوش من است

این زندگی کبود این تلخ بنفش

زخمی است که سالهاست بر دوش من است . . .



&&&&&



بخار شیشه ایم ، نازمون کنی اشکمون در میاد چه برسه فراموشمون کنی !







تو صادقانه گفتی در خانه قلبت هیچ جایی برای من نیست

من بر قلب سنگی ات بوسه می زنم ، که با من صادق بود . . .



&&&&&



دلامون بزرگه تنگش نکنیم ، زندگی آسونه سختش نکنیم ، رفاقت قشنگه ترکش نکنیم!



&&&&&



ای مثل غرور ساده ی آیینه فاش

کاری نکنی شکستگی آید و کاش

دیدار تو با آیینه حرفی دارد

هم با همه باش و هم جدا از همه باش





ساده بودم که تورا ساده تصور کردم / بعد لبخند تو با گریه تبسم کردم

آشنا با همه ی پنجره های شهرم / چون تورا پشت همین پنجره ها گم کردم



&&&&&


سردم شده است و از درون می سوزم

حالا شده کار هر شب و هر روزم

تو شعر مرا بپوش سرما نخوری

من دکمه ی این قافیه را می دوزم !



&&&&&



“به یاد” هم بودن ، قشنگترین هدیه ایست که نیاز به “با هم” بودن ندارد . . .



&&&&&



می پوشانم دلتنگی ام را با بستری از کلمات ، اما باز کسی در دلم “تو” را صدا می زند . . .

.

&&&&&



منم دلتنگ رویت / دلم آید به سویت

چه کردی با دل من / که کرده آرزویت . . .



&&&&&


دوست مزرعه ی سرسبزی است که با امید و عشق

در آن بذر می افشانی و با سپاس آن را درو میکنی . . .



&&&&&



مرنج از من ، که دل را نباشد طالقت رنجت / به دنیایی نمی بخشم صفای قلب یکرنگت . . .



&&&&&



امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

وزبسترِ عافیت برون خواهم خفت

باور نکنی خیال خود را بفرست

تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت . . .


&&&&&



ای کـــاش دلـــم اســیـــر و بــیـمار نبود

در بـــنـــد نــــگاه او گــــرفــتــار نــبـود

من عاشق واو زعشق من بی خـبر است

ای کــاش دل و دلــبــــر و دلـــدار نـبود

&&&&&

خندیدن، خوب است. قهقهه، عالی است. گریستن، آدم را آرام می کند اما… لعنت بر بغض !

&&&&&

وقتی از دست دادن عادت می شود دیگر بدست آوردن هم آرزو نمی شود ...

 
&&&&&

نه هوا ابریست
نه بارانی می بارد...
پس بهانه دلم برای این همه سنگینی چیست....!!!؟

&&&&&

تعجب نکن اگر شعر تازه ای برایت نمی نویسم
هیچ مدادی ، وقتی خیس میشود ... نمی نویسد

&&&&&

آنکه بی‌باده کند جان مرا مست ، کجاست؟

&&&&&

با آنکه ز ما هیچ زمان یاد نکردی
ای آنکه نرفتی دمی از یاد، کجایی؟

&&&&&

نمی گویم فراموشم مکن هرگز
ولی گاهی به یاد آور
رفیقی را که می دانی نخواهی رفت از یادش
&&&&&
مادرم میگفت دوستانت را ببین همه به جایی رسیده اند نمیدانست منتظر نشسته ام تا به تو برسم

&&&&&

حکایت باران بی امان است
این گونه که من
دوستت می دارم .
شوریده وار و پریشان باریدن...

&&&&&

حالا که دست هایت چتر نمی شوند
حالا که نگاهت ستاره نمی بارد
حالا که خانه ای برای ما شدن نداریم
از کاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ،‌خیس اشک هایم نشود

&&&&&

با قلم میگویم ای همزاد , ای همراه, ای هم سرنوشت ;
هردومان حیران بازیهای دورانهای زشت!
شعرهایم را نوشتی , دست خوش ;
اشکهایم را کجا خواهی نوشت ؟

&&&&&

ساده میگم برو نه دل نمیدم به تو
زدی دلمو شکستی نمی خوامت تو رو
رد پای خاطراتت رو قلب من نشست
واسه تلافیه حرفا دل من دلتو شکست

&&&&&

گوشهایم را می گیرم...
و چشم هایم را می بندم...
و زبانم را گاز می گیرم..
ولی...
حریف افکارم نمی شوم...
چقدردردناک است...
فهمیدن ...!

&&&&&

باز..... هـــوایِ نگاهـــم بارانیست..!!!..
باز.... سقف خان? دلم چکّه میکند...
باز........این دلِ شکسته......تعمــــیر میخواهد

&&&&&

بــعضی زخمها رو باید درمان کنی
تا بتونی به راهت ادامه بدی ...
بــعضی زخمها ، باید باقی بمونه
تا هیچوقت راهت رو گم نکنی ...